Volg ons op YouTube

Een eerste blogbericht

Waar zal ik beginnen, is er een begin? Of zal ik zomaar wat anekdotes vertellen
Mmmm, dan wordt dit eerste verhaal veel te lang.
Ah, een eerste blog, dat betekent: voorstel rondje.

 

Lieve lezers, Wat ontzettend fijn dat je ons blog hebben gevonden, ondergetekende hoopt van harte dat je geprikkeld wordt om te blijven lezen, luisteren en kijken op en rondom deze blog.

Eerst zal ik uitleggen wie wij zijn en hoe wij leven.
Ons gezin bestaat uit Wilco (1980), Martine(1980) en Jonathan (2006) en natuurlijk ons hondje Cindy. Samen vormen we een gelukkig en gezellig viertal met uiteraard zo af en toe de strubbelingen die in een gezin voorkomen.
Wilco werkt nu zo’n 10 jaar als evangelist op de straat, schrijft meditaties en maakt videoboodschappen, zie www.bijbelseoverdenkingen.nl Verder is hij druk met pastoraat voornamelijk in een specifieke doelgroep.
Martine is sinds 2011 fulltime en allround huisvrouw, staat haar man met raad en daad terzijde en geeft haar zoon thuisonderwijs (en ja daar is heel wat aan vooraf gegaan, maar daarover later meer).
Jonathan is een geweldige zoon van 13 jaar, hij volgt thuisonderwijs via het ACE curriculum. Dit is een Engelstalig lesprogramma en is geaccrediteerd door DUO. Dat houdt in dat zijn einddiploma een waarde heeft in het Nederlandse schoolsysteem. Hij kan zijn ideeën erg goed kwijt in legocreaties en heeft ook een aantal legofilmpjes gemaakt, daar dit niet te realiseren is in een camper, is hij hier mee gestopt. Tevens is hij de gelukkige bezitter van een prachtige drone en maakt mooie natuurfilms zie het YouTube kanaal; Nature From Above. https://www.youtube.com/channel/UCMnxMn4pzIWCb4_ccdgXxKQ
Cindy is ons lieve kleine Jack Russeltje Black & Tan, maar het Tan is inmiddels grijs. Ze is al ruim 10 jaar, maar huppelt nog vrolijk met ons mee. Als wij de weg niet meer terug weten, leidt zij ons keurig terug naar ons huisje. Ze is erg makkelijk en niet veeleisend, een warm plekje en op tijd eten dan is ze tevreden.

 

Dat even in het kort wie wij zijn, natuurlijk valt er veel meer te vertellen over ons, dat bewaren we voor een volgend blog DV.

Op moment van schrijven zit ik in (vanwege de miezerige regen) een gezellige camper die staat midden in de natuur, achter mij raast een waterval en voor mij strekt zich een prachtig Fjord uit met hele mooie rotsen er langs. Als ik goed kijk zie ik daar Wilco en Jonathan met een hengel staan. De frambozen groeien voor de deur en rondom staan talrijke kleurige bloemen, waar ik het niet van kon laten om ook een bosje binnen te zetten. Heerlijk!

Als je het filmpje hebt bekeken ben je inmiddels op de hoogte over het hoe en waarom van de camper. Als je het filmpje nog niet hebt gezien lees dan vooral verder:

Soms in het leven kom je op een kruispunt, moet je links, rechts, rechtdoor of moet je een stukje terug? De richtingaanwijzer is niet duidelijk en meestal komt dat omdat er een waas voor je ogen zit. Met de bordjes is niks mis, maar hoe kijk je naar het bord dat de richting aangeeft?
Zo’n kruispunt stonden we twee jaar geleden. Welke kant op. Dat we de richting niet zagen had verschillende redenen, ook daarover later meer.
Wilco kreeg op zijn hart, zoals we dat noemen, om in een camper de wereld in te trekken en om zo Markus 16:15 in praktijk te brengen. Dat zag ik totaal niet zitten, veel te klein(!) Maar als gezin zijn we ervoor gaan bidden. Langzaam maar zeker ging ik het wel zien zitten. Alleen hoe en wanneer dat was onduidelijk. Alleen al de vraag: Hoe kom je aan een camper? Zelf konden we wel wat invullen misschien. Maar Zijn plan is volmaakt en Zijn tijd is de beste tijd!
Op een mooie dag kregen we een bijzondere aanbieding om naar Zweden te gaan, dat was in dit voorjaar. In ruil voor tuinonderhoud mochten we gratis in een schitterend Zweeds huis aan een meer vertoeven. Het onderwijs en werk deden we in de ochtend en in de middag waren we heerlijk buiten aan het zagen, hakken, maaien en harken. Zelfs in de reis werd wonderlijk voorzien. Het was geweldig. We zouden er twee weken blijven, maar de eigenaar vroeg of we alsjeblieft nog langer wilden blijven. Blijkbaar was hij in zijn nopjes met onze noeste arbeid. Wij bleven graag langer.
Wilco had prachtig de gelegenheid om video boodschappen op te nemen en uit te delen. Na zo’n boodschap, waarin hij spontaan deelde dat hij graag met gezin de wereld in zou trekken om de blijde boodschap van redding en genade te vertellen, ging de telefoon.
Nou, die gaat bij ons wel vaker….Soms moeten we de telefoon even laten voor wat ie is. Maar nu pakte Wilco op en daar kreeg hij ‘zomaar even een camper’. Deze 4 woorden zetten ‘zomaar even’ onze wereld op z’n kop!
2 jaar bidden, en dan staat er ‘zomaar’ een camper op de dam naast je huis!

Je begrijpt waarom ik dat ‘zomaar’ tussen haakjes zet. Het is een gebedsverhoring, een wonder, een antwoord, een richtingaanwijzer van God zelf.

Het gaan leven in een camper komt nu heel dicht bij, het is ineens een feit. Veel gedachten gaan er dan rond in het hoofd. Waar laten we al onze spullen, wat gaan we verkopen en wat slaan we op, hoe gehecht zijn we eigenlijk aan spullen, wanneer gaan we weg, waar gaan we heen?

 

Ook dit is een proces waar we door heen worden geleid. Het is een proces van loslaten en bij de dag leven. Door dit in Zijn kracht te doen, ervaren we steeds weer hoe Hij alle touwtjes in handen heeft.
In een aantal weken is de camper een echt thuis geworden er is het een en ander aangepast om de leefbaarheid te bevorderen, ook hierover later meer tekst en beeld.
Nu eerst de boel uitproberen. 3 weken vakantie vieren in een camper is heerlijk, op wonderlijke wijze hebben we hier een aantal keer van mogen genieten. Leven in een camper is toch anders.
We zijn nu een aantal weken in Noorwegen, echt zo’n bijzonder, geweldig schitterend land! Dat we hier kunnen zijn is ook een wonder. Toch is het nu anders als de andere keren, we realiseren ons nu dat ‘dit’ ons leven gaat worden. Dat is toch ook wel confronterend en opwindend tegelijk. We moeten onze draai vinden op de paar vierkante meter die beschikbaar is. Maar we geloven en vertrouwen dat de Heere ons leven leidt. In Zijn handen zijn we veilig, we mogen Zijn voetstappen volgen en dan is het goed. Ik wil graag vragen om ook jou gebed, dat de Heere ons leidt naar de plaats waar Hij wil dat we zijn en dat op Zijn tijd.

 

Je begrijpt, bovenstaande is een piepkleine indruk, zomaar even een intro. Er zijn nog zoveel onderwerpen om over te schrijven, ervaringen te delen en inzicht in ons leven te geven. Uit bovenstaand stukje komen al een aantal onderwerpen naar voren die erom vragen om te worden uitgediept. Verder zijn er onderwerpen op huishoudelijk gebied, koken, wassen, strijken; Hoe doe je dat onderweg? Thuisonderwijs, leven in afhankelijkheid, contact leggen met mensen om je heen, etc, etc.

Wil je ons volgen en steunen met gebed? Schrijf je dan in, vul je email in voor de mailinglist en blijf zo op de hoogte van al onze wederwaardigheden!

Hartelijk bedankt voor het lezen van deze blog, voor je gebed en voor je meeleven, graag tot de volgende keer.

Groetjes,
Martine